We konden hem daar niet zomaar laten liggen!
De kat lag bovenop een plank. Pootjes over de rand.
Met z’n grote, blauwe ogen keek hij ons aan.
“Neem me mee!” leek hij te zeggen.
“Ik kijk misschien grumpy, maar ben echt heel lief!!”
Zonder iets te zeggen, keken we naar elkaar. Een kleine glimlach om onze mond.
Het was eigenlijk niet het plan, maar we konden hem daar toch niet zomaar laten liggen.
Nee, hij was echt té lief!
Dus dat was dat. Zelfs middenin een traject met blijvende teleurstellingen besloten we een kans te wagen.
We kochten gewoon die knuffelkat.
Voor ons.
Voor het kindje dat we zo graag wilden.
“Ja, pak hem maar in,” zeiden we. “Het is een cadeautje.”⠀⠀⠀